Het was warm, er was sprake van een vroege topper en Bordeauxrood gaf vol gas deze gedenkwaardige zaterdag. Op tenminste drie fronten was er derhalve sprake van hoge druk op het Loopveld. Allereerst zorgde een rijkelijk laat, maar imposant stabiel hoge drukgebied voor meer dan zomers aandoende omstandigheden. Met temperaturen die eerder noden tot lekker lui verpozen in een nog luiere ligstoel met een goedgevulde koeltas onder handbereik, dan op een weliswaar strak geschoren grasmat twee keer drie kwartier het zweet uit je navel te moeten ballen.
Zeker als het ook nog om een potje gaat tussen twee ploegen die met zes uit twee de overigens nog jonge ranglijst aanvoeren. Maar toch extra druk op de ketel voor deze hoogvliegers omdat het om een vroeg toppertje gaat. Tussen twee ploegen die bovendien met uiteenlopende gevoelens aan het karwei zullen zijn begonnen. Het bezoekende Marken dat ongetwijfeld de 3-1 en 3-8 overwinningen van vorig seizoen als oppepper in de mentale tas meebracht naar deze uitpot. En AMVJ, dat er alles aan gelegen zou zijn om die zeperds te wreken; vooral de onbegrijpelijke korfbaluitslag in de thuispot.
Voor de training van afgelopen maandag stond al vast hoe dat zou moeten gebeuren: “ Heren, ik wil nu reeds met jullie afspreken dat we zaterdag tegen Marken vanaf minuut één volle bak gaan en zo hoog mogelijk druk blijven zetten; daar heb ik mijn trainingen deze week op afgestemdâ€, aldus coach Hans Schakel in een uiterst kort napraatje over de succesvolle pot tegen BOL.
Dat zijn discipelen die opdracht ook onder tropisch gelijkende omstandigheden tot in de puntjes zouden uitvoeren zal ook hem zeer aangenaam hebben verrast. Want vanaf het eerste fluitsignaal van de jeugdige, uit het Haagse ingevlogen, zonder poespas , meestentijds begrijpelijk leidende scheids Hilgersom, ging bij Eén de gaskraan wagenwijd open. Het hoog druk zetten werd met zo’n aandoenlijke passie teambreed geëtaleerd dat de Noord Hollandse schier-eilanders het niet alleen van de temperatuur Spaans benauwd kregen. Met continue hoge druk voor het doel van de Marker goalie was het voor de opponent vaak “ vrouwen en kinderen eerstâ€.
De statistieken vermeldden in korte tijd reeds een achttal corners op het vijandelijke doel, een handvol kansen en mogelijkheden (zoals dat in vaktaal blijkbaar heet) en een fraaie kopbal op de lat (Imke van Moorselaar) als apotheose van een flitsende start van AMVJ. Eigenlijk bleef het team de hele eerste helft in die lekker ogende flow. Want naast druk, druk en nog eens druk werd er ook nog avontuurlijk aantrekkelijk gebald. Temporiserend als het moest, snel en redelijk vloeiend combinerend als het maar even kon. De AMVJ getrouwen genoten ervan.
De tegenstander kon tegen dit wervelwinden maar weinig uitrichten. Hun coach mocht dan na een half uurtje wel luidkeels tot zijn mannen roepen dat “Marken met een slappe bedoening bezig wasâ€, maar dat deed een beetje onrecht aan de wurggreep waarmee Eén diezelfde mannen in de beste eerste helft van dit seizoen, gevangen hield.
Enige smetje op deze gala opvoering: het stond bij rust nog steeds dubbelblank. Het overwicht kon helaas niet in doepunten worden uitgedrukt. Ook al omdat de scheids een koddig aandoende situatie waarbij de bal gewoon in het doel verdween, uiteindelijk afdeed met een vruchtloze hoekschop. Maar hoe dan ook: door niet uit een van de vele gelegenheden (geen vakjargon) te scoren deed de ploeg zichzelf ernstig tekort.
Want het was nog maar de vraag in hoeverre de reeds verstookte energie nog voldoende voorraad in de drijfnatte shirts had achtergelaten. Dat leek vlak na het begin van deel twee niet al te overdadig, want de tegenstander kwam wat agressiever uit de startblokken en kreeg ook meer ruimte geboden om de bakens te verzetten.
Maar toen bleek dat het team van Schakel al heel goed in staat om op tijd weer naar een hoger niveau te ………(zelf invullen ). De energetische draad werd weer collectief opgepikt en hoewel niet zo glansrijk als daarvoor knokte Eén zich opnieuw met veel strijdlust in de richting van het vijandelijke doel.
Nu ook met succes. Nadat twee van zijn maatjes zonder succes hadden geprobeerd de keeper van Marken omver te knallen was het Imke van Moorselaar, die liet zien hoe je met een droge (en ook nog iets van richting veranderde) pegel zo’n goalie kunt verschalken.
Deze domper voor de tegenstander was voor hun het sein om met de lange haal naar voren te trachten de schade te herstellen. Dat lukte vanwege solide verdedigen door de laatste linie van Bordeauxrood echter nauwelijks. Slechts in een paar vrije schoppen zat de dreiging van een gelijkmaker. Mede omdat de Marker poort achter ook wat ruimer open ging, kon AMVJ tussendoor met messcherpe aanvallen veel meer gevaar stichten. Maar scoren was ook nu weer een te hachelijke klus.
Nadat een opluchtende tweede treffer van Jimmy Jansen om grensrechterlijke reden toch werd afgekeurd, werd de vlam die vooral aan de zijlijn even behoorlijk oplaaide, definitief gedoofd toen Mark Schol van elf meter vlekkeloos de zege voor zijn team kon veiligstellen. (2-0)
Conclusie na afloop van dit in alle opzichten “hoge druk potjeâ€: verdiend gewonnen door een beter AMVJ. En dat vond ook in de nazit de sympathieke elftalleider Jacob “de (meest) Wijze†van Marken met in zijn kielzog heel AMVJ waaronder natuurlijk ook
Dirk
